Scroll down for English version
Drie keer snaren:
Een blog over twee nieuwe releases: Music Is van Bill Frisell, en Shapes of Time van Oene van Geel en Mark Haanstra.
Bill Frisell
Je herkent zijn geluid altijd direct. Bill Frisell is een van de bekendste èn herkenbare jazzgitaristen. Toonaangevend sinds het einde van de jaren tachtig. Een pionier die folk, Americana, rock, blues, jazz en countryinvloeden in zijn muziek gebruikt en daarmee een unieke eigen stijl heeft gecreëerd.
Er zit altijd een zekere melancholie in zijn muziek; de timing is lay-back, er zijn mooie melodieën en thema’s, en er is geen noot teveel.
Bijna 20 jaar na zijn vorige solo-album is er nu een nieuwe soloplaat: Music Is.
Overigens heeft Frisell in die tussentijd ook zeker wel veel solo opgetreden, maar een vervolg op het vorige solo album Ghost Town is er dus nu pas.
Het leuke aan Bill Frisell is, dat hij altijd in beweging is gebleven. Steeds op zoek naar nieuwe muziek naar nieuwe invulling van een eerdere muzikale aanpak; steeds blijven analyseren en leren.
“Solo of alleen spelen is altijd een uitdaging,” zegt Frisell. “Muziek is voor
mij altijd een ding geweest dat je samen met anderen doet. Zoals een conversatie. Actie en reactie. In mijn eentje spelen is wat dat betreft echt een soort trip. Ik moet echt mijn manier van denken aanpassen. In de voorbereiding op dit album heb ik een week lang in The Stone in New York gespeeld. Elke avond probeerde ik weer nieuwe muziek uit die ik nog niet eerder had gespeeld. Ik deed steeds expres mijn best om mijzelf een beetje uit balans te brengen. Ongemakkelijk. Onzeker. Ik wilde niet terugvallen op bekende dingen die veilig voelen. Ik wilde dit proces in de studio voortzetten en geen dingen van tevoren plannen. ”
De composities zijn van Frisell zelf en sommigen daar van zijn nieuw, terwijl andere titels solo-versies zijn van klassiekers van Frisell’s hand
Sommige van de interpretaties zijn echt solo-met-alleen-1-gitaar, terwijl anderen meer georkestreerd zijn met het overdubben van verschillende lagen en ‘looping’.
In de afgelopen jaren heeft Frisell ook veel projecten gedaan met de muziek van anderen. (John Lennon, Guitar in the Space Age, When You Wish Upon a Star)
“.. Dat is hoe ik leer. Ik zou de rest van mijn leven het werk van Burt Bacharach kunnen bestuderen… of Charlie Parker… of Bach.. Het houdt niet op. Maar het was gewoon tijd om weer terug te gaan naar mijn eigen ding doen.”
Een paar van zijn eigen ensembles zijn het Bill Frisell Trio (met Tony Scherr en Kenny Wolleson); 858 Quartet; Bill Frisell’s John Lennon Tribute Band;het duo met drummer Joey Baron.
Door de jaren heen heeft Frisell bijgedragen aan het werk van onder meer Paul Motian, John Zorn, Elvis Costello, Ginger Baker, Van Dyke Parks, Marianne Faithful, John Scofield, Jan Garbarek, Lyle Mays, Vernon Reid, Julius Hemphill, Paul Bley, Wayne Horvitz, David Sanborn en vele anderen, waaronder Bono, Brian Eno, Jon Hassell. Zijn periode in de leer bij Miles Davis wordt in de pers vaak aangehaald. The New Yorker schrijft: “Bill Frisell speelt gitaar zoals Miles Davis trompet speelde: in de handen van zulke radicale denkers, worden de instrumenten compleet andere dieren. En zoals Davis, houdt Frisell ook van een hoop speelruimte wanneer hij improviseert
Oene van Geel Mark Haanstra Shapes of Time
Oene van Geel (altviool) en Mark Haanstra (basgitaar) delen een muzikale geschiedenis van meer dan twintig jaar. Door de meest uiteenlopende muziek samen te spelen -van jazz tot klassiek en van Indiase muziek tot pop- ontwikkelden ze een enigszins eigen idioom dat zich het beste laat omschrijven als elektro-akoestische kamermuziek.
Het debuutalbum kwam tot stand in samenwerking met beeldmaker Udo Prinsen en (blaas)gitarist/sounddesigner Raphael Vanoli die een bijdrage leverden aan het album en meedoen aan concerten.
Het album is niet alléén een muziek-, maar ook een beeldproject. De titel Shapes of Time is gerelateerd aan foto’s van beeldmaker Udo Prinsen, die tijdens een poolexpeditie verschillende pin-hole camera’s installeerde. Het licht van maanden komt dan samen in één foto. Korte bewegingen zijn op de beelden niet zichtbaar, wel de bewegingen van de zon langs de hemel als een gestold verloop van tijd. Het was een zoektocht naar vertraging en focus in een wereld waar versnippering en snelheid troef lijken.
De muziek van Mark en Oene is (net als deze beelden) één geheel opgebouwd uit elementen die voortgekomen zijn uit jaren samen spelen en ideeën uitwisselen. De verstilde en contrastrijke landschappen op de foto’s zorgden voor een inspirerende focus in de totstandkoming van dit nieuwe album. Zo ontstond het idee dat de subtiele en sferische sounds van gitarist/sounddesigner Raphael Vanoli krachtige bijdragen konden leveren aan het verbinden van beeld en geluid. Zowel de muziek als de foto’s van Udo Prinsen geven een getransformeerd beeld van de werkelijkheid. Je hoort en ziet dingen die je kent, maar in een ongebruikelijke vorm.
Oene en Mark houden allebei van veel soorten muziek: varierend van simpele melodieën tot complexe ritmes; van helder tot onverwacht. Improviseren is een belangrijk ingrediënt om speels op avontuur te kunnen gaan. Op dit album levert dat een afwisselend sfeervol resultaat op.
Mark Haanstra basgitaar/contrabas, Oene van Geel altviool
Speciale gasten: Raphael Vanoli gitaar/effecten, Udo Prinsen visuals
23-3 Paradox Tilburg; 27-3 Smederij Groningen; 28-3 Brebl Nijmegen; 29-3 Pletterij Haarlem; 30-3 Bimhuis Amsterdam; 31-3 LantarenVenster Rotterdam; 2-4 Easter Jazz festival Nijmegen.
Behalve op 2 april speelt het duo steeds in een double bill met Bitch ‘n’ Monk. Duo van de Britse zangeres/gitariste Heidi Heidelberg en de Colombiaanse fluitist Mauricio Velassiera, dat indruk maakt met de wonderlijke combinatie van elektrische gitaren, Andes-fluiten, sopraanzang en beatboxing.
Oene van Geel is improviserend (alt)violist en ook componist. Hij is vooral bekend uit het veelzijdige strijkkwartet Zapp4; The Nordanians (Indiase kamerfunk met Mark Tuinstra en Niti Ranhjan Biswas) en Estafest (improviserend kwartet met Anton Goudsmit, Mete Erker en Jeroen van Vliet). Hij componeert veel, ook voor ensembles in de hedendaagse muziek en theaterproducties.
Mark Haanstra speelde/speelt met oa Yuri Honing; Theo Loevendie; Tini Thomsen MaxSax; Windkracht 7; Barnicle Bill (met John Engels).
ENGLISH
3 times Strings: a blog about two new releases: Music Is van Bill Frisell, en Shapes of Time van Oene van Geel en Mark Haanstra.
Bill Frisell
Bill Frisells sound is one of a kind and very recognizible. He is one of the best known leading jazz guitarists since the end of the 80ies. A pioneer who uses folk, Americana, rock, blues, jazz and country in his music, creating a unique style of his own.
There is always a certain melancholy in his music; the timing is lay-back, there are beautiful melodies and themes, and there is nt one note too many.
Frisell released a new solo album: Music Is. He has certainly played a lot of solo in the meantime, but it took almost 20 years to produce a sequel to the previous solo album Ghost Town.
The nice thing about Bill Frisell is that he has always been in motion. Always looking for new music, looking for new interpretation of a previous musical approach, always analyzing and learning.
“Playing solo or on your own is always a challenge,” says Frisell. “Music is something you do together with others. Like having a conversation. Action and reaction. Playing on my own is really a kind of trip for that matter. I really have to adjust my way of thinking. In the preparation for this album I played in The Stone in New York for a week. Every night I tried out new music that I had not played before. Every time I did my best to bring myself a bit out of balance. Uncomfortable. Uncertain. I did not want to fall back on familiar things that feel safe. I wanted to continue this process in the studio and not plan things in advance. “
The compositions are by Frisell himself and some of them are new, while other titles are solo versions of Frisell classics from before.
Some of the interpretations are really solo-with-only-1-guitar, while others are more orchestrated with overdubbing and looping, making different layers.
In recent years, Frisell has also done many projects with the music of others. (John Lennon, Guitar in the Space Age, When You Wish Upon a Star) “.. That’s how I learn. I could study the work of Burt Bacharach for the rest of my life … or Charlie Parker … or Bach .. It does not stop. But it was just time to go back to my own thing. “
A few of his own ensembles are the Bill Frisell Trio (with Tony Scherr and Kenny Wolleson); 858 Quartet; Bill Frisell’s John Lennon Tribute Band, the duo with drummer Joey Baron.
Over the years Frisell has contributed to the work of Paul Motian, John Zorn, Elvis Costello, Ginger Baker, Van Dyke Parks, Marianne Faithful, John Scofield, Jan Garbarek, Lyle Mays, Vernon Reid, Julius Hemphill and Paul Bley. Wayne Horvitz, David Sanborn and many others, including Bono, Brian Eno, Jon Hassell. His learning period with Miles Davis is often quoted in the press. The New Yorker writes: “Bill Frisell plays the guitar as Miles Davis played trumpet: in the hands of such radical thinkers, the instruments become completely different animals. And like Davis, Frisell also likes a lot of space when he improvises
Oene van Geel Mark Haanstra Shapes of Time
Oene van Geel (viola) and Mark Haanstra (bass guitar) share a musical history of more than twenty years. By playing the most diverse music together – from jazz to classical music and from Indian music to pop – they developed their own idiom that can best be described as electro-acoustic chamber music.
The debut album was created in collaboration with visual artist Udo Prinsen and guitarist/sound designer Raphael Vanoli who contributed to the album and participate in concerts.
The album is not only a musicproject, but also aproject of images. The title Shapes of Time is related to photos by visual artist Udo Prinsen, who installed various pin-hole cameras during a polar expedition. The light of months then comes together in one photo. Short movements are not visible on the images, but the movements of the sun along the sky as a solidified course of time are. It was a search for slowing down and focus in a world where fragmentation and speed seem to be a trump card.
The music of Mark and Oene (like these images) is built up entirely from elements that have emerged from years playing together and exchanging ideas. The tranquil and contrasty landscapes in the photos created an inspiring focus in the creation of this new album. This created the idea that the subtle and spherical sounds of guitarist/sound designer Raphael Vanoli could make powerful contributions to connecting sound and vision. Both the music and the photographs of Udo Prinsen give a transformed image of reality. You hear and see things that you know, but in an unusual form.
(photo René Dissel)
Oene and Mark both love many kinds of music: ranging from simple melodies to complex rhythms; from clear to unexpected. Improvising is an important ingredient to be able to playfully adventure. This results in a varied and attractive result on this album.
Mark Haanstra bass guitar / double bass, Oene van Geel viola Special guests: Raphael Vanoli guitar/effects, Udo Prinsen visuals
23-3 Paradox Tilburg; 27-3 Smederij Groningen; 28-3 Brebl Nijmegen; 29-3 Pletterij Haarlem; 30-3 Bimhuis Amsterdam; 31-3 LantarenVenster Rotterdam; 2-4 Easter Jazz festival Nijmegen.
Except on 2 April, the duo plays in a double bill with Bitch ‘n’ Monk. Duo by the British singer / guitarist Heidi Heidelberg and the Colombian flutist Mauricio Velassiera, which impresses with the wonderful combination of electric guitars, Andean flutes, soprano vocals and beatboxing.
Oene van Geel is an improvising (alto) violinist and also a composer. He is best known from the versatile string quartet Zapp4; The Nordanians (Indian chamberfunk with Mark Tuinstra and Niti Ranhjan Biswas) and Estafest (improvising quartet with Anton Goudsmit, Mete Erker and Jeroen van Vliet). He composes a lot, also for ensembles in contemporary music and theater productions.
Mark Haanstra played/plays with ao Yuri Honing; Theo Loevendie; Tini Thomsen MaxSax; Wind force 7; Barnicle Bill (with John Engels).