Tini Thomsen

Baritone Saxophone to the Maximum

Fuck de altsax. Nee, echt. Die gladgestreken nootjes, dat luchtige briesje. Dat gehijg. Als ‘t aan Tini Thomsen ligt, worden ze allemaal omgesmolten tot baritonsaxofoons. Van die misthoorns, waarmee je bij zicht minder-dan-50-meter nog ongeschonden thuis komt. Nou ja, misschien hier en daar een deuk, een kras. Want als Tini speelt, gaat het plankbas. Naar beneden die voet, net als de tonen en noten. How low can you go? Heel laag. En anders pakt Tini d’r basklarinet er nog even bij.” (Guuz Hoogaerts)
hoes Max Sax
Dit is de 1e alinea vaneen stuk dat Guuz Hoogaerts schreef over de nieuwe CD MaxSax van baritonsaxofoniste Tini Thomsen. Hij werd op 11 oktober gepresenteerd in Bitterzoet, Amsterdam. De veelzijdige saxofoniste/basclarinettiste maakte een moddervette plaat met 12 heavy stukken. Het stuk van Guuz Hoogaerts is zo treffend voor de energie van de muzikante en de plaat, dat ik het hieronder graag integraal overneem.


“Tini Thomsen (Hamburg, 1981) is gevormd en gekneed op het Amsterdamse Conservatorium. Daar studeerde ze in 2010 cum laude af. Ze speelde bij New Cool Collective, het Metropole Orkest en in de bands van Alain Clark, Waylon en Sven Hammond Soul. En je zou het misschien niet zeggen als je de sexy krullenbol (gerucht gaat dat haar kapsel een eerbetoon is aan Tony Curtis in de film Some Like it Hot, haar eerste jeugdliefde) zo ziet staan op het podium, maar haar voorkeur ligt niet bij de jazz en soul. Tini wil stampen, snoeven en beuken. ‘In de jazzbands waarin ik speel, zoek ik altijd de uiterste grens op. Ik breng energie, niet de ingewikkelde solo’.
Haar grootste inspiratoren heten niet Gerry Mulligan of Pepper Adams, maar Queens of the Stone Age en Foo Fighters. ‘Energie gecombineerd met een groot harmonisch vernuft’, zegt Thomsen. ‘Je hoort bij die bands dat ze heel goed weten wat ze doen, er zitten heel veel details in. Maar tegelijk wil je ook heel hard met je haar zwaaien als je ze hoort.’
Het aanstekelijke enthousiasme van Tini sloeg over op drummer Joost Kroon. Ook iemand die je weliswaar geregeld bij jazzcombo’s achter de potten en pannen ziet, maar die liever de vellen doormidden hamert in rockbands. Kroon regelde topbassist Manuel Hugas (Anouk, Candy Dulfer) en gitarist JB Meijers (De Dijk) en met z’n vieren maken ze meer lawaai dan een peloton Hell’s Angels op oorlogspad. Het album MaxSax is Baritone Saxophone to the Maximum. Neem het titelnummer, waarin Tini, Joost, JB en Manuel rennen alsof er een kudde dolle stieren hen op de hielen zit. Neem ‘Stolen’, dat Josh Homme van Queens of the Stone Age zonder problemen mag hebben om zijn publiek mee op te warmen. Of neem het filmische, mysterieuze West Side Trip, waarin baritonsax en strijkers samen een heel bijzonder ballet dansen.
MaxSax is een album zoals je dat nog nooit eerder hoorde. Het is de muziek waar Tini Thomsen al jaren van droomde. Druistig, spartelend, adrenaline vol pompend door d’aderen. Lever je jasje en je dasje en je brogues maar in bij de garderobe, daar hangen je leren jekkie en je puntlaarzen. Past beter. Veel beter.”
Guuz Hoogaerts

 

Lees meer