Less is More bij het Acoustic Quartet van Yuri Honing.
Op 21 februari in het Bimhuis presenteert saxofonist Yuri Honing een nieuwe CD, de 17e op zijn eigen naam. ‘Desire’ staat in het teken staat van verlangen, met meeslepende melodiëen en verleidelijke grooves, ingebed in jazz, pop, klassieke en oude muziek. In sommige stukken is pijn te horen, andere zijn hoopvol en dromerig en soms klinkt het berustend en zelfs vredig.
Yuri Honing – tenorsax, Wolfert Brederode – piano, Gulli Gudmundsson – bas, Joost Lijbaart – drums
Yuri Honing is een toonaangevend en veel internationaal opererende saxofonist die zich verdiept in veel verschillende muziekgenres, van jazz tot klassiek, van Arabisch tot pop en rock en van improvisatie tot singer songwriter. Hij speelde met Nederlandse musici uit die verschillende richtingen: improvisator Misha Mengelberg, popzangeresssen Ellen ten Damme en Roosbeef.
En met buitenlandse musici als Ibrahim Malouf, Kurt Rosenwinkel, Gary Peacock, Paul Motian en Pat Metheny. De samenwerking met pianist Paul Bley werd met een Edison onderscheiden.
De twee belangrijkste eigen bands noemt hij zijn ‘harde’ en zijn ‘zachte’ band.
De harde band is het electrische Wired Paradise. Het Acoustic Quartet is de zachte band. In 2012 bracht hij daarmee de cd True uit en nu dus Desire (Challenge Records).
Honing ging met een jazztrio popliedjes spelen, vertolkte Schubert op zijn eigen manier en was in Nederland een van de eersten die met Arabische muziek de diepte inging.
Zijn ambitie is muzikaal telkens iets te ondernemen wat nog niet eerder zo gedaan is.
In 1990 begon hij zijn eigen Trio samen met bassist Tony Overwater en drummer Joost Lijbaart.
In 2005 startte Honing een nieuwe elektrische band, Wired Paradise, met Tony Overwater (basgitaar), Joost Lijbaart en de Duitse gitarist Frank Möbus.
In 2009 richtte Honing zijn Acoustic Quartet op met pianist Wolfert Brederode, basgitarist Ruben Samama en drummer Joost Lijbaart.
Ook werkte hij met veel musici uit het Midden Oosten, bv met Rhima Kcheich en Indiase musici uit Rajasthan. Hij tourt over de hele wereld.
Elk jaar tussen Kerst en Nieuwjaar organiseert hij het muziekevenement Winterreise.
In 2012 kreeg hij de VPRO/Boy Edgarprijs. De jury oordeelde toendertijd o.a. dit:
“ Yuri Honing is een ‘veroorzaker’. Hij realiseert ideeën die daarna ook een eigen leven gaan leiden, die navolging vinden en die de kiem vormen van nieuwe tradities”
en ook:“ …. op een creatieve, inventieve manier is hij grensverleggend en grensoverschrijdend met zijn vak bezig. “
De keuze voor saxofoon als instrument was niet persé heel inhoudelijk:
“Ik wilde iets anders gaan doen dan mijn familie. Iedereen speelde piano thuis en ik vermeed op- of aanmerkingen door voor de saxofoon te kiezen die een heel ander technische benadering vergt. Op de middelbare school wist niemand wat een sax was en dan is het extra aantrekkelijk om er goede sier mee te maken”, zei Yuri in een interview in 2012.
In januari 2013 werd Yuri Honing door pro-Palestijnse organisaties en sympathisanten van een culturele boycot van Israël onder druk gezet niét op te treden op het Red Sea Jazz Festival in Eilat, Israël. Wekenlang werden hij en de bandleden van zijn Acoustic Quartet bestookt met intimiderende mails, tweets en nachtelijke telefoontjes – dwingende oproepen om af te zien van het door de Israëlische regering georganiseerde festival. Op de Facebook-pagina ‘Yuri Honing, cancel Red Sea Jazz Festival in Israël’ werd een petitie tegen hem gestart. (Pro-Palestijnse organisaties roepen geregeld artiesten op tot een boycot om te protesteren tegen de Israëlische bezetting van Palestijnse gebieden.) Honing negeerde de roep om een boycot – zijn muziek is een ‘apolitiek bindmiddel’, en dus ging hij optreden.